De hulp van SMO is hard nodig
Binnenkijken bij SMO Helmond
Indrukwekkende verhalen en bijzondere plekken
WoCom-medewerkers Anke en Jesse liepen een middag mee langs de opvanglocaties en dagbestedingslocaties van Stichting Maatschappelijke Opvang (SMO) Helmond. In dit verhaal vertelt Anke wat ze op die dag meegemaakt en gezien hebben.
SMO Helmond is een stichting die zich inzet voor mensen die nare ervaringen hebben met relaties, misbruik, mishandeling, verslavingen, schulden, een huisuitzetting of psychische problemen. Bij SMO krijgen zij (crisis-)opvang en dagbesteding. Ook heeft SMO een eigen supermarkt voor minima (Super Sociaal).
Als eerste nemen we een kijkje bij de Jobfactory in Helmond, een van de twee dagbestedingslocaties van SMO. Tijdens een rondleiding krijgen we letterlijk een kijkje in de heerlijk ruikende keuken, waar gezonde maaltijden worden gemaakt voor een van de opvanglocaties, voor Super Sociaal én voor verschillende bedrijven. Dat doen de koks met producten uit hun eigen moestuin.
Talent staat centraal
Naast de keuken ligt een atelier voor creatieve cliënten, een productiehal en een grote timmerwerkplaats. Daar worden onder andere meubels gemaakt voor hun eigen meubellijn Skôn. Een SMO-medewerker vertelt enthousiast dat de producten uit het atelier zelfs in Parijs verkocht worden. Ze spreekt niet over cliënten, maar over medewerkers. Medewerkers met talent. SMO zoekt werk dat past bij hun talent, in plaats van andersom. Inspirerend hoe talent hier écht centraal staat. En hoe bijvoorbeeld de wens van een medewerker die een bepaalde houtverbinding wil leren maken, kan leiden tot een speciaal hiervoor ontworpen meubellijn.
We lopen door naar Super Sociaal, de supermarkt voor minima. Hier kunnen mensen met een inkomensverklaring tot 130 procent van de bijstandsnorm met 30 procent korting boodschappen doen. Mensen in de schuldhulpverlening krijgen zelfs 80 procent korting. Super Sociaal heeft veel klanten. In 2018 hadden ze 1.000 pashouders, in 2023 zijn het er al 1.800. En dan te bedenken dat er in heel Helmond maar liefst 6.000 inkomensverklaringen zijn afgegeven. Dus er zouden nog veel meer klanten kunnen zijn. De bedrijfsleider vertelt dat hij blij is dat er toch nog veel van deze mensen zelf weten rond te komen, want zo’n groot aantal kunnen ze niet aan.
Lange rij kinderwagens
De bus rijdt ons naar De Koning. Een opvangplek voor zwerfjongeren, één- of twee oudergezinnen,
mensen met psychische problematiek en/of mensen met een licht verstandelijke beperking. Hier zijn 29 kamers, 27 appartementen en een wachtlijst. Voor sommige zwerfjongeren en moeders met kinderen is dus geen plek. In de hal staat een grote boom vol knuffels, de ‘opvangboom’. Kinderen die hier komen wonen horen hier dat Toby, de eekhoorn die in deze boom leeft, net als zij is. Hij had geen huis en is in de opvangboom komen wonen, samen met andere dieren die geen familie van hem zijn, zoals het konijn en de kikker. We nemen een kijkje in een appartement en lopen via de hal (waar de kinderwagens in een lange rij staan) naar de lounge.
Geweldig dat deze ruimte er is voor de kinderen, maar tegelijkertijd ook een ruimte die er niet zou moeten zijn. Hier horen kinderen niet op te groeien.
Wachtlijst
De bus brengt ons vervolgens naar de tijdelijke opvanglocatie van Huize d’n Herd. Tijdelijk, omdat de echte ‘Herd’ wordt herbouwd. HIer krijgen alleenstaande volwassenen die hun
leven (tijdelijk) niet zelfstandig vorm kunnen geven de begeleiding die ze nodig hebben. In dit pand zijn 48 kamers en 10 passantenplaatsen voor crisis nachtopvang… en ook hier is een wachtlijst. De bewoners krijgen onderdak, eten en begeleiding. Want het doel is dat elke bewoner weer zelfstandig kan gaan wonen. Sommigen wonen hier maar kort, anderen zullen waarschijnlijk nooit meer weggaan.
Een medewerker vertelt dat ze niet genoeg bedden hebben voor de nachtopvang. Want steeds meer mensen kloppen hier aan. Ze moeten elke avond gemiddeld 5 mensen weigeren. Aan medewerkers de onmogelijke taak te kiezen voor wie er wel en geen plek is. En dan is de winter nog niet eens begonnen… De kamers van de nachtopvang worden daarom ook overdag opengesteld, zodat de mensen die buiten moeten slapen overdag even in een warm bed bij kunnen slapen.
Als laatste gaat de tocht naar De Bundertjes, een schitterende locatie naast het Thomashuis. Een enorme moestuin die als dagbestedingslocatie wordt gebruikt. Hier is ook een klein winkeltje waar de oogst uit de moestuin en producten van de Skôn-meubellijn worden verkocht.
Aangrijpend verhaal
Terug bij de Jobfactory krijgen we een toelichting over Begeleiding Thuis. Dat doet SMO ook. En door de toenemende wachtlijsten voor de opvanglocaties bieden ze nu ook begeleiding aan daklozen op de wachtlijst en is er dus ook begeleiding ‘op straat’. Een SMO-cliënt vertelt ons een aangrijpend verhaal. Hij heeft een goede opleiding, kinderen, was getrouwd. In zijn jeugd is hij veelvuldig misbruikt, waardoor hij op latere leeftijd zware depressies kreeg. Hij kon niet meer de echtgenoot en vader zijn die hij moest zijn. Een scheiding volgde, hij verloor zijn baan en zijn huis. Geëmotioneerd vertelt hij ons over zijn gedachten aan zelfmoord. Hij woont nu in Huize d’n Herd en werkt onder begeleiding aan zijn herstel.
Het doel van SMO om het verhaal achter de cliënten te delen, om ‘het begrip te vergroten en de afstand te verkleinen’ is voor mij meer dan geslaagd. Hun boodschap raakte mij hard. Je kiest niet waar je geboren wordt, en ook in Nederland kan dat een groot verschil maken.
Klik hier om de brochure van SMO te openen.
